“Aninag”
(Reflection)
Ni: Kristelle Jam Marie Redoloso
Kulay abo ang ulap sa langit na dating asul.
Ang buong akala ko’y uulan,
Hindi pala...
Sa bawat singhot ng hanging mamasa-masa,
(malamig kung tutuusin)
Datapwa’t kahapon ay sumapit na.
Muling namamasdan ang mga gunita,
Sariwang-sariwa pa!
“Sanhi ng aking nadarama,
Bukangliwayway kumbaga,
Nahulog na’ng buong langit sa lupa,
Anghel nga bang maikukumapara?”
Isang sulyap sa larawan ng panaginip...
Kundiman ang naging kanta,
Sa musikang kay ganda,
Soneto nga ba ang lirika?
“O, Maria Clara!”
Hindi maiguhit, o maipinta,
Mukhang anghel na sya’ng nag-dala,
Ng buong liwanag sa’king mga mata,
Nakasisilaw ‘ng kagandahan ng isang diyosa!
“Buhat malayo sa kinaroroonan,
Nais sanang malaman,
Hindi ako lilo’t talusira,
Iyan ang pakatatandaan”
Ngayo’y nag-maliw na ang lumbay ko.
Hindi na ako si Crisostomo.
Si Sisa ba ka mo?
Oo... ako ito.
Sa bawat hakbang papalapit sa nakaraan,
Sa bulwagan ng isip ang kahahantungan,
Isang hiyaw sa ‘sang sulok ng lansangan,
Marinig sana ng aking bayan.
Libo- libong taon,
Nasayang mga pagkakataon.
Sa hidwaan ba’y mabababangon,
Isang lingo sa dapithapon?
Hindi na ba maintindihan ang nakaakda?
Muling balikan ang bawat linya,
Hindi man ito gawa ng isang bihasa,
Isapuso ang mensaheng makata.
Si Sisa ba ka mo?
Isang mapag-mahal na ina.
Saan siya, tanong mo?
Doon sa ‘sang sulok ng eskinita.
Sa tagal ng pangungulila,
Talusaling na’t mababaw ang luha.
Samaing palad ang mayroon sa kanya
Ba’t ito ang naging kalagayan ng isang ina?
Nawala na’ng sariling katinuan,
Hindi pa naiintindihan.
Tatawa... luluha...
Maya-maya’y tatahimik at matutulala.
Sa bawat hiyaw,
Sa bawat bangungot,
Luha ang kapalit,
Sa pag-gising muling nalulungkot.
Hanap ka ng hanap sa mga paslit mong musmos,
“Crispin... Basilio... mga anak ko!”
Hindi ka ba nalulumbay ng husto?
Kung naging matapang ka lang sana,
Hindi ka naman siguro maloloka.
Kung naging matatag ka lang sana,
Hindi naman siguro magkakaganito ang buhay mo, hindi ba?
Matulog ka Sisa...
Upang ika’y makapag-pahinga.
Tama na’ng mga pagpapahirap,
At dito’y magtatapos na ang istorya.
Kami'y Hindi Makata
TAPAYANG GINTO
Ito ay isang libro. Proyekto ng klaseng Sto. Domingo de Guzman '09. Ang ano mang nakasaad rito ay nakasulat rin doon. Walang Kahit na anong pagbabago ang naisagawa.
Hindi kami makata sapagkat sinubok namin ang aming angking galing at talino upang matapos at mailimbag ang librong ito. May mga TULA, KUWENTO, at SANAYSAY kaming inihanda pero hindi rin kami sigurado kung ito ay swak sa panlasa niyo. Kami'y nag-sisimula pa lamang lumakbay patungo sa hinaharap sa tulong ng aming gurong si Ginoong Richard P. Moral, Jr.
Nawa'y lubos niyong maibigan ang aming mga mumunting artikulo.
-SDDG '09
Ito ay isang libro. Proyekto ng klaseng Sto. Domingo de Guzman '09. Ang ano mang nakasaad rito ay nakasulat rin doon. Walang Kahit na anong pagbabago ang naisagawa.
Hindi kami makata sapagkat sinubok namin ang aming angking galing at talino upang matapos at mailimbag ang librong ito. May mga TULA, KUWENTO, at SANAYSAY kaming inihanda pero hindi rin kami sigurado kung ito ay swak sa panlasa niyo. Kami'y nag-sisimula pa lamang lumakbay patungo sa hinaharap sa tulong ng aming gurong si Ginoong Richard P. Moral, Jr.
Nawa'y lubos niyong maibigan ang aming mga mumunting artikulo.
-SDDG '09
Paunang Salita
Imuklat mo ang iyong mata’t isipan sa isang munting paglalakbay……
Utak ay binubulabog ng mga kalabang hindi mo nakikita. Atake dito,atake doon, walang parteng nailigtas sa kanilang pakikihimasok. Basta ang alam natin ay ang kanilang pakay ay maipahayag ang katotohanan at maiani ang bawat emosyon na naitanim sa kalalamin ng ating puso. Sila’y mumunting bagay lamang ngunit, kapangyarihan nila’y hindi mayayanig. Katalinuha’y kanilang hatid sa puso’t isipan na kanyang binabatid.
Titik na pumipilit umaalsa sa katotohanang kaniyang inihatid. Gabay ang kamay at isipan upang mapukaw ang bawat pusong natutulog sa kabila ng lahat ng kasinungalingan na bumabalot sa kanya. Saksi ang panulat’ papel sa kabayanihang hatid ng bawat titik na naiambag.
Marami ang bumabatikos sa katotohanang naimulat ng bawat titik at salita. Ngunit, sila’y patuloy na lumalaban upang maisiwalat lang ang kung ano ba ang nararapat.
Tayo’ nakakabasa’t nakakasulat ay maswerte sa pagiging taga likha ng mga matatapang na titik na ito. Kaya’t tayo na mismo ang magpapayaman dito at maging inspirasyon sa pagmulat ng mga tinatagong katotohanan sa susunod na henerasyon.
…………………………………………………………………………….
Ngayo’y mga titik ay binigyan ng liwanag ang kadilima’y sa ating puso kaya’t naging obligasyon nating ipahayag ang kaniyang ipinahiwatig sa atin.
Tapayang ginto’y nagawa, isang simpleng koleksyon ng mga artikulo.Mga artikulo na naiambag ng mga simpleng estudyanteng minulat ng nobelang Noli Me Tangere. Hindi man gaanong makata,may sukat at tugma, at propesyonal ang gumawa, ngunit, nagpapahayag ng mas malalim na kahulugang na dapat hukayin at unawain, nagbibigay ng bagong pananaw sa mga bagay-bagay at nagbibigay ng panandaliang rebolusyon ng mga titik at manunulat sa katotohanang kanilang ipinaglalaban.
Ito’y isang kalipunan lang ng mga artikulo na ayon sa pananaw ng iba at ito’y nagbibigay ng bagong daan sa buhay,hindi lamang sa buhay ng mga manunulat, pati na rin as mga mambabasa nito na tinuturing na itong ginto na kinukunan nila ng ginto aral, mga ginto na yumayabong sa katalinuhang taglay. At isang panibagong hakbang patungo sa kinabukasang punong-puno ng katotohanan.
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
nice...
ReplyDelete