Ang Tanikala ng Buhay
Ni: Charene Kristelle C. Jumilla

Mapalad ang lahing kayumanggi dahil nagkaroon tayo ng isang Rizal.

Sa kabila ng kanyang malaking kaabalahan na sakit ng lipunan kaya’t itoy inihanap niya ng lunas, ang pagsulat ng Noli Me Tangere na hinango sa Ebanghelyo ni San Juan sa Bagon Tipan na nangangahulugang “ Huwag mo akong salingin. ”

Nais ilarawan ni Rizal sa kanyang akda ang kawalang pag-asa sa ikagagaling ng bayan sa naturang karamdaman. Isinulat niya ito upang gisingin ang mga Pilipino at ang susunod pang salinlahi sa kanilang kalagayan at kung maaari nila itong lunasan, malaman ang sariling kapintasan at kahinaan nang sa gayo’y kanilang maiwasan at maiwasto ang kamalian.

Sa ating kaalaman, ipinaliwanag ni Rizal sa kanyang liham na ang matalik na kaibigang si Dr. Ferdinand Blumentritt ang mga dahilan kung bakit niya isinulat ang nobela.

Una, upang matugunan ang paninirang puring ipinaratang ng mga kastila sa mga Pilipino at sa bansa. Pangalawa, maiulat ang kalagayang panlipunan, uri ng pamumuhay, mga paniniwala, pag-asa, mithiin o adhikain, karingan at kalungkutan. Pangatlo, maihayag ang maling paggamit ng relihiyon na ginawang dahilan o sangkalan sa paggawa ng masama. Pang-apat, maipaliwanag ang pagkakaibang tunay at di-tunay na relihiyon, at ang huli ay gumamit ng pamahiin at banal na salita upang makakuha ng salapi at mapaniwala ang mga tao sa mga bagay-bagay na mahirap matanggap. Panglima, upang mailanatad ang kasamaang nakukubli sa karilangan ng pamahalaan at ang panghuli ay mailarawan ang mga kamalian, masasamang hilig, kapintasan at kahirapan sa buhay.

Ayon kay Rizal, ang kanyang bayan ay may sakit na kanser na panlipunan at ito’y kailangang ilantad, sugpuin at ihanap ng lunas.

Ang laman ng Noli Me Tangere ay nag patunay lamang na noon ay meron ng mga ginagawang katiwalian ang mga pamahalaan at ang simbahan din. Ginagamit ang simbahan upang makakuha ng malaking halga sa mga taong mayayaman at pati mga pari ay ginagawa rin ang mga ito. Para sa iyo, ano ang dahilan kung bakit nila ito nagagawa na sa gayong alagad sila ng Diyos?

Yan ang mga katanungang laging nasa ating utak. Di pa natin alam kung ano ang mga kariktan sa ating buhay. At ang tanikala ng buhay noon, ay walang pinagkaiba sa buhay natin ngayon. Paano na lamang bukas? Huwag nating kakalimutang tayo’y nasa bansang demokrasya. Pantay-pantay ang lahat ng tao sa lipunan at higit sa lahat sa mata ng Diyos.
Huwag din nating kakalimutang tayo’y disenyong nilikha ng Diyos, na kung saan ay may kanya-kanyang kakayahan at ang kakayahang yan ay dapat gamitin sa tama at huwag sa mali.