Tinik ng Kahapon
Ni: Kirstie Angeli Ponte
Tauhan:
Lolo Tasyang -Isang matandang 98 ang edad
Kikay -18 na taon gulang na apo ni lolo Tasyang
Tagpuan: Sa isang silid ng Bahay-kubo sa kabukiran
Panahon: Taong 1982
(Pagbubukas ng tabing ay makikitang nakahiga sa kama sa isang silid si Lola Tasyang. Nakatitig siya sa bintana. Kumatok bigla si Kikay at pumasok ng maingat sa silid, bitbit niya ang maaligamgam na kape. Hindi kumibo si Lola Tasyang)
Kikay: (Mahinahon) Kape niyo po Lola. (Umupo sa tabi ni Tasyang)
(Lumingon si Tasyang nang walang kibo at tinitigan ang bintana. Napabuntong-hininga si Kikay. Ipinatong niya ang kape sa maliit na mesang malapit sa kama at marahang pinaupo si Lola Tasyang sa kama.l Pumayag si Lola Tasyang na maingat pero wala siyang emosyong pinakita. Kinuha ni Kikay ang kape at iniabot sa matanda.)
Kikay: (Malakas) La, kape niyo po.
( Tinignan ni Tasyang ang kape at mahinang tinulak ito pabalik kay Kikay at tinitigan muli ang bintana.)
Kikay: (Napabuntong-hinga) Lola, dito lang pos a mesa ang kape niyo kung gusto niyo ng inumin. (Ipinatong muli ang kape sa maliit na mesa sa tabi ng kama. Agad ipinahiga ng marahan ang matanda. Tulalang tinitigan ni Lola Tasyang ang kisame.)
(Tumayo si Kikay at kinuha ang mga panggantsilyo sa aparador ng silid. Kinuha niya rin ang silya sa tabi ng aparador at bitbit ito patungo sa tabi ng maliit na mesang malapit sa kama. Umupo si Kikay sa silya at nagsimulang manggantsilyo habang humuhuni ang awitin.)
Lola Tasyang: (Nakatulala sa kisame at walng kibo) Ang panahon ng mga Kastila.....
Kikay: (Patuloy pa rin sa panggagantsilyo.) Kay lupit... Kay pait.. Alam ko po, Lola... Ikinuwento niyo na po sa akin iyan ng ilang beses.
(Tiningnan niya si Kikay na walang emosyon.)
Lola Tasyang: (walang emosyon)
Sa sobrang pagpapalaya’t paubaya
Sa mapagalipustang dugong kastila...
(Hinto)
Gaya ni Pia’t mga kababaihan
Pinagsamantalahan, ating hinayaan...
Kikay: (napatawa) Bagong ‘style’ po yan ah! Patula-tula kana pala ngayon Lola?
(Hindi pinansin ni Lola TAsyang si Kiakiay. Nagpatuloy lang sa pagsasalita.)
Lola Tasyang: (paiyak)
Si-sinuman ang-ang... ma-ma-magtatangkang maki-ki-kipagtungglaian...
(tinigi9lan ni Kiakay ang panggagantsilyo at inilagay sa mesa ang gantsilyo. Niyakap ang matanda at napaiyak.)
Sa-sa-sariling buhay ay...ma-manganganib
I-isang Pi-pilibustero,... ika’y kikilalanin
Kikay: (Nag-aalala) Lola, tahan na... A-alam kong ma-masakit na pi-pinatay nilasi-si-si lolo... Pe-pero lumaban si lolo...
(Malakas na tinulak ni Lola Tasyang sa sahig ang dalagita)
Lola Tasyang: (pasigaw)
Mga nagdurusa’t aliping Pilipino
Nauuhaw sa kalayaang ‘di matamo...
(Umupo sa kama at kinuyam ang mga kamay habang si Kikay ay umiiyak)
Tulad ni Basilio, wala nang ninais na iba
Kundi ang Ina’t kapatid, makapiling nang malaya
(Tum,indig si Kikay at nilapitan si Loala Tasyang. Mahigpit niyang hinawakan ang pulso ni Lola Tasyang. Lumalaban naman ang matanda.)
Lola Tasyang: Bitawan mo ako! Nasasaktan ako!
(Dumura si Lola Tasyang sa mukha ng umiiyak na Kikay.)
Kikay: (Pasigaw) Lola! (Binitawan niya ang pulso ni Lola Tasyang at pinahiran ang sariling mukha gamit ang kanyang braso.)
(Nilapitan muli ni Kikay ang matanda at niyakap ng mahigpit. Lumalaban pa rin si Lola Tasyang.)
Kikay: (Pabulong habang umiiyak) Lola... Ma-mahal na Ma-mahal kita...
(Umiiyak si Lola Tasyang at niyakap si Kikay.)
Lola Tasyang: (nahihirapang huminga) A-a-apo kooo..
(Mabilis na bumitaw si Kikay sa yakap. Inilagay ni Lola Tasyang ang kanang kamay sa dibdib.)
Kikay: Lola! Kukunin ko ga-gamot niyo.. (Patayo)
( Iniabot ni Lola Tasyang ang kamay ni Kikay.)
Lola Tasyang: (Mahinang-mahina) Ma-mahal kong Ki-kikay, ang-ang Ba-ba-bhaul... (Tinuro ni Lola Tasyang ang aparador) buksan mo ang... (ipinikit ang mata; nalagutan ng hininga.)
(Umiiyak si Kiakay. Hawak-hawak pa rin ni Lola Tasyang ang kamay niya. Kinuha ni Kikay ang kamay ng matanda at marahang hinimlay sa kama.)
Kikay: (Pabulong) Bakit? Bakit6 niyo na ako iniwan? Kayo... Kayo nalang ang natatangi kong pa-pamilya.
(Marahang inihiga ni Kikay ang matanda sa kama. Pinatungan niya ng kumot ang buong katawan ni Lola Tasyang. Pagod, Napa-upo siya sssa sahig at inilagay sa noo ang kinuyom na kamay.)
Kikay: (Pasigaw habang umiiyak) Hayop kayong mga kastila! Hindi pa ba kayo nakontento!? Piñata niyo na lolo ko, sinunod niyo pa ang lola ko! Oo, hindi nga siya namatay sa inyon mga kamay. Namatay naman siya dahil sa mga mapait na ala-alang inyong iniwan! (Pilit Kumalma)
(laladlad ang tabing)
Kami'y Hindi Makata
TAPAYANG GINTO
Ito ay isang libro. Proyekto ng klaseng Sto. Domingo de Guzman '09. Ang ano mang nakasaad rito ay nakasulat rin doon. Walang Kahit na anong pagbabago ang naisagawa.
Hindi kami makata sapagkat sinubok namin ang aming angking galing at talino upang matapos at mailimbag ang librong ito. May mga TULA, KUWENTO, at SANAYSAY kaming inihanda pero hindi rin kami sigurado kung ito ay swak sa panlasa niyo. Kami'y nag-sisimula pa lamang lumakbay patungo sa hinaharap sa tulong ng aming gurong si Ginoong Richard P. Moral, Jr.
Nawa'y lubos niyong maibigan ang aming mga mumunting artikulo.
-SDDG '09
Ito ay isang libro. Proyekto ng klaseng Sto. Domingo de Guzman '09. Ang ano mang nakasaad rito ay nakasulat rin doon. Walang Kahit na anong pagbabago ang naisagawa.
Hindi kami makata sapagkat sinubok namin ang aming angking galing at talino upang matapos at mailimbag ang librong ito. May mga TULA, KUWENTO, at SANAYSAY kaming inihanda pero hindi rin kami sigurado kung ito ay swak sa panlasa niyo. Kami'y nag-sisimula pa lamang lumakbay patungo sa hinaharap sa tulong ng aming gurong si Ginoong Richard P. Moral, Jr.
Nawa'y lubos niyong maibigan ang aming mga mumunting artikulo.
-SDDG '09
Paunang Salita
Imuklat mo ang iyong mata’t isipan sa isang munting paglalakbay……
Utak ay binubulabog ng mga kalabang hindi mo nakikita. Atake dito,atake doon, walang parteng nailigtas sa kanilang pakikihimasok. Basta ang alam natin ay ang kanilang pakay ay maipahayag ang katotohanan at maiani ang bawat emosyon na naitanim sa kalalamin ng ating puso. Sila’y mumunting bagay lamang ngunit, kapangyarihan nila’y hindi mayayanig. Katalinuha’y kanilang hatid sa puso’t isipan na kanyang binabatid.
Titik na pumipilit umaalsa sa katotohanang kaniyang inihatid. Gabay ang kamay at isipan upang mapukaw ang bawat pusong natutulog sa kabila ng lahat ng kasinungalingan na bumabalot sa kanya. Saksi ang panulat’ papel sa kabayanihang hatid ng bawat titik na naiambag.
Marami ang bumabatikos sa katotohanang naimulat ng bawat titik at salita. Ngunit, sila’y patuloy na lumalaban upang maisiwalat lang ang kung ano ba ang nararapat.
Tayo’ nakakabasa’t nakakasulat ay maswerte sa pagiging taga likha ng mga matatapang na titik na ito. Kaya’t tayo na mismo ang magpapayaman dito at maging inspirasyon sa pagmulat ng mga tinatagong katotohanan sa susunod na henerasyon.
…………………………………………………………………………….
Ngayo’y mga titik ay binigyan ng liwanag ang kadilima’y sa ating puso kaya’t naging obligasyon nating ipahayag ang kaniyang ipinahiwatig sa atin.
Tapayang ginto’y nagawa, isang simpleng koleksyon ng mga artikulo.Mga artikulo na naiambag ng mga simpleng estudyanteng minulat ng nobelang Noli Me Tangere. Hindi man gaanong makata,may sukat at tugma, at propesyonal ang gumawa, ngunit, nagpapahayag ng mas malalim na kahulugang na dapat hukayin at unawain, nagbibigay ng bagong pananaw sa mga bagay-bagay at nagbibigay ng panandaliang rebolusyon ng mga titik at manunulat sa katotohanang kanilang ipinaglalaban.
Ito’y isang kalipunan lang ng mga artikulo na ayon sa pananaw ng iba at ito’y nagbibigay ng bagong daan sa buhay,hindi lamang sa buhay ng mga manunulat, pati na rin as mga mambabasa nito na tinuturing na itong ginto na kinukunan nila ng ginto aral, mga ginto na yumayabong sa katalinuhang taglay. At isang panibagong hakbang patungo sa kinabukasang punong-puno ng katotohanan.
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
No comments:
Post a Comment