Mga Bayani, Hirangin
Ni: Kelvin Clyde Escoto

Walang sino man ang makapagsasabi na ang bayan ay hindi nasusundot ng matulis na patalim. May mga panahon ding ang bayan ay nadadapa, nabubulag, nabibingi kung minsan pa’y nauutal, hindi makapagsalita sapagkat pinipi ng mga balakyot na dayuhan na nag dala ng kaliluhan at nilugmok ang ating bayan sa kahirapan.
Pero sino nga ba ang hindi mahahalina sa magandang Pinas? Sino nga ba ang hindi mararahuyo sa yumi nito? Subalit siya’y nagdusa datapwa’t may mga taong naging kanyang ilaw sa oras ng kadiliman, mga taong nag-silbing tanggulan laban sa kanyang mga kalamas sa panahon ng kaguluhan.
Ipakilala mo na lang ako sa pangalang Corazon. Isa akong sa mga libong tao na pinipi ng mga dayuhan. Ito ang isa sa aking liham noon na nanggaling pa sa aking asawa, isa rin sa mga matatawag na bayani ng ating bayan na nag-buwis ng kanyang buhay kapalit ang kalayaan.
Balik sa taong 1973.
Katatapos ko lang mag-linis ng bahay at ako’y pagod na pagod na. nag mamasid sa duruwangan ng may dumating na kartero at iniabot sa akin ang sulat at binuksan ko ito.
======================================================================
Sampaloc Street,
Binondo, Maynila,
Ika-15 ng Oktubre, 1973
Mahal Kong Corazon,
Hindi ko alam kung papano ko sisimulan ang aking mga dapat sabihin at salaysayin sa iyo tungkol sa mga pangyayari na hindi ko alam kung ito ba’y kagandahan o kabaligtaran. Nandirito pa rin kami ngayon, nakikipaglaban. Kapag natanggap mo ang liham na ito ay huwag kanang umasa pang ako’y babalik muli diyan sa atin sapagkat matindi ang sugat ko at hindi ko alam kung hanggang saan nalang ang aking buhay. Pasensya na’t baka ito na ang huling liham na matatanggap mo sa akin. Itago mo ito at naway magsilbing munting ala-ala mo mula sa akin.
Huwag na huwag mo akong bibiguin sa pag-arok ng ating mga panarap. Ang mga anak natin, sana ay hindi mo sila pababayaan. Para sa inyo rin naman itong ginagawa ko.
Hirangin ninyo kaming mga bayaning nag buwis ng aming buhay para sa kalayaan ng Inang Bayan. Sapagkat kayo’y masuwerte at makakamtan ninyo ang adhikaing kalayaan.
Huwag mong damdamin ang matinding siphayo sapagkat saan kaman mamalagi ay naroroon lamang ako at gagabayan kita. Mahal na mahal kita. Nawa’y hindi lumisan sa puso’t isip mo ang salitaan kong ito.
Pahuling Sabi: Iniibig kita kahapon, ngayon, bukas at sa dunggot ng kamatayan.
======================================================================
Hindi ko alam kung ipagmamalaki ko ba siya o dapat ko ba siyang pinigilan noon para sana ay nasa tabi ko pa siya. Pero napaka suwerte ko dahil may asawa akong bayani na namatay upang maarok ang kalayaan. Ngayon, ang mga anak ko’y propesyonal na. ang panganay ko ay isang Doktor, ang ikalawa ay isa ng alagad ng batas at ang pang huli ay magatatapos na ng abugasya. Masasabi ko lamang na hindi ko binigo ang aking asawa sa pag-arok ng aming mga pangarap.
Lubos na Gumagalang,
Corazon
=======================================================================
Ang lahat ng magagandang bagay ay may katapusan. Ang bawat liwanag ay may katumbas na kadiliman. Hindi sa lahat ng panahon ay makakatikim tayo ng sarap ng buhay. May mga pagsubok rin tayong hinaharap at dapat lagpasan. Mga pagsubok ng sumusukat kung hanggang saan nga ba talaga tayo. Mga pagsubok na tayo’y dinadapa at natututuhan rin nating tumayo. Ito’y nagpapahiwatig na lamang na sa bawat pgsubok ay nagiging bayani tayo sa ating kapwa at maging sa ating sarili.