Bahagi ng Ginintuang Nakaraan
Ni: Rhexan Ira Marie Daza

Tila kahapon lang! Ang panahon ay madaling lumipas at nakapag bago sa ating lahat. Hindi natin namamalayang ilang araw na ang lumalagas...... Subalit kahit tayo’y namamangha, ganyan lang talaga ang pag-ibig. Pinagsama tayo ng tadhana at nakaraan papaghiwalayin tayo sa sandaling panahon. Ito ay kasama sa pagsubok ng ating buhay at pag-ibig. At ngayon, umaasang may pag-asa pang pagsasamahin muli. Ang ating puso ay inukit upang umibign sa nakatakda para sa atin at hindi naman ito kailanma’y mag-iiba. Gagawa parin ng paraan ang tadhana para mahanap ang kabi-ak nito.

Sa buong magdamag, hinding hindi makatulog ng matiwasay si Elena. Naalala niya si Ramon ng na malapit na malapit nang maglakbay sa Europa upang mag-aral para magamot ang sakit ng kanyang ina. Gumugunita sa kanyang isipan na: ano klung malimutan na siya ng kanyang napupusuan na si Ramon sa kalagitnaan ng karangyaan at kasayahan sa Europa?

Alas 12:00 na ng hating gabi nang si Elena ay makatulog ng bahagya at matiwasay matapos ang malikot na guniguni sa kanyang isipan. Nang magbubukang-liwayway siya ay nagising, namataan niya ang isang panatag na umaga. Ang samyo ng sampagita sa gilid ng kanyang durungawan ay napakabango, ang mga damo ay mala perlas dahil tinatamaan ng maaliwalas na sikat ng araw, at ang mga punong kahoy ay nagsasayawan...... Subalit ang lahat na ito’y hindi Niya nararamdaman, lahjat para sakanya ay walang kulay at walang buhay at hindi parin siya niluloubayan ng kanyang mga guniguni dahil malapit na siyang mangulila sa kanyang iniibig na si Ramon. Matapos angg walang hangganang guniguni ay nag-ayos siya sa kanyang sarili para pupunta sa Luneta Park kung saan muli silang magkikita ni Ramon, dito nagsimulang mamulaklakang kanilang matamis na pag-iibigan. Iloang sandali ay nakita na nila ang is’t-isa, biglang nilapitan ni Ramon si Elena at niyakap ng mahigpit. Habang sila ay nakaupo sa ilalim ng puno ng samoong ay may nahulog na dahon kay Elena, ibinigay niya ito kay Ramon upang tanda ng kanilang pagmamahalang walang hangganan at para lagging maaalala niya si Elena habang siya ay nasa Europa.

Sa wakas, ang kinatatakutang arw ay dumating na..... “Kakayanin ko pa ba ito. Ngayong mawawalay ka na sa akin?”, ang sabi ni Elena kasabay ang pagdaloy ng luha sa aknyang malarosang pisngi. Sila ay nagkatinginan at mga puso nila ay pawing tinutusukan ng matalim na kutilyo at6 dumudugo. Sabi nila sa is’t-isa ay hindi sila mawawalan ng pag-asa at dapat may tiwala lang sa sa Diyos na may lalang.

Sa buong buhay ni Elena ngayon lang ito nangyari at hindi niya ito inaasahan. Ito a pinakamadilim na pagsubok at malapit na pangyayari sa kanyang buhay pag-ibig. “Maging kahapon, ngayon at bukas, ikaw lang ang nilalaman ng puso ko, kahit saanat kalian man ako naroroon ang madamdaming bilin ni Ramon sa iniibig na Elena. “Elena, ako ba’y hindi mo malilimutan at hihintayin mo rin? “ “ Itatak man natin ito sa bato, Ramon. Ipinapangako kong maghihintay ako sa iyo habang buhay na walang sawa”, ang agad na sagot ni Elena.

Nang simulang umalis si Ramon, si Elena ay malimit lamang sa paglabas ng kanilang bahay. Lumalabas lang siya kung pupunta ng simbahan para magdasal ng mataimtim at kung pupunta ng palengke. Siya ay naging matapat kay Ramon habang ito ay nag-aaral sa Europa.

Nang si Ramon ay nag-aaral sa Europa ay naging matapat rin siya sa kanyang iniibig na si Elena at palagi itong nagpapadala ng liham na walang kupas para hindi mangulila sa iniibig.

Matapos ng 7 taong na nag-aaral sa Europa ay nakatapos siya bilang isang dakilang Doktor. Umuwi agad siya sa Pilipinas para magamot ang kanyang ina. Siya ay biglang naging dakila dahil ang kanyang kauna-unahang pasyente ay ang kanyang ina. Pagkatapos magamot ni Ramon ang kanyang ina ay pumunta agad siya sa kanyang iniibig na si Elena. “ Ako ba ay hindi mo nalimutan dahil sa magarang buhay mo sa Europa?” ang sabi ni Elena. “ Aba’y syempre hindi rin kita malilimutan tulad ng ipinangako ko sa iyo bago ako umalis”, agad na sagot ni Ramon sabay na ipinakita ang dahon ng sambong na tanda ng kanilang pagmamahalan. Sa sandaling iyon, ay hindi na ipinalipas ni Ramon ang pagkakataon na iyon at hiningi na ang kamay ni Elena na walang alinlangan pa. “ Sa ngayon, pwede ko na bang hingin ang iyong kamay?” ang tanong ni Ramon. “Oo Ramon! Akoy sasama na sa iyo habang buhay at walang kupas ng ibig sa iyo” ang masayang sagot ni Elena.

Sa kanilang walang kupas ng pagmamahalan ito ay nagbunga ng dalawang makisig, malusog at matatalinong bata na pinangalanang Jamie at Landon.