Ang Tinola
Ni: Angel Ken Prado

Ang tinola po ba ay isang bunga
Ng halamang luto, na kapag
Iyong kinain ay makalilimot ka?
Natawa si Padre Damaso sa kanya.

Hindi iho, isa kang loko-loko.
Ito ay isang ginisang manok,
Na may kahalong upo,
Masarap ito, pag napunta sa’yo ang ulo.

At higit sa lahat,
Ang paa na may kuko,
Masarap sipsipn ang dila,
Madulas pati ang mata.

Dinama’y itong leeg na manok,
Tinadtad pati ang buhok.
Pero iho wag kang padalos-dalos,
Kapag ika’y kumain, ngipin mo’y walang galos.

Wala ngang kwenta ang leeg at ulo,
Pero iho ito ay may simbolismo.
Katulad din ako ng ulo,
Ako ay ang kuraparoko.

At tulad rin ng leeg na mabuto,
Sipsipin mo muna upang makuha lang ang gusto.
Tulad ni Santiago na sa’kin sumisipsip,
Sa gobyerno siya ay laging nakadikit.

Pasensya na Padre Damaso,
Ang tanong ko lamang ay tinolang may upo.
Pero ayon sa mga nabangit mo,
Parang ayoko na, dahil busog na ako.